Katamaran. Sampal sa bayag ito.

Kung meron isang bagay na gusto ko maalis sa pagkatao ko, iyon ay ang katamaran.
Sa totoo lang ay tinatamad ako mag type sa ngayon.

Ewan ko kung bakit pero noong elementary ay masipag naman ako mag-aral, sa totoo lang ay honor student ako dati, hindi naman sa hindi na ako masipag ngayon, kumbaga sobrang enthusiastic ako noon, ngayon ay hindi na.

Katamaran, isa sa mga dahilan. Kahit anong motivation pa ang gawin ko para hindi ma-late o para gumawa ng isang activity sa klase. Isa sa mga motivation na ginawa ko sa sarili ko ay pag-alarm ko sa cellphone ko, anong bago dun? Eto...

Nilalagay ko yung pangalan ng crush ko sa 'alarm' para mag nagising ako ay yun ang mababasa ko, tapos bigla na akong magmamadaling pumasok para makita siyang dumaan sa building namin. Ang weird diba?

Pero kahit sino pa yatang babae ang ilagay ko sa 'alarm' eh talagang di maiiwasang ma-late talaga ako. Minsan naman ginagalingan ko nalang sa isang klase kasi nandun yung crush ko.

Mahirap ganahan mag-aral, dahil sa dami ng distractions sa paligid. Pero kahit ganoon ay nakaka-1.5 pa naman ako sa class card. At sinusumpa ko ang NSTP, ang kaisa-isa kong bagsak. Bakit? Kasalanan ko. Tamad.

Kung tutuusin mo, kung hindi siguro naimbento ang salitang tamad, may tamad kaya ngayon?
Malamang oo, malamang wala. Kasi isipin mo nalang kung ganito :

Nanay: Anak, tulungan mo nga ako sa paghahanda ng hapagkainan.
Anak: Mamaya na ma... Kasi... Ano ba.... Ahhh...
Nanay: Ano?! Halika nga!
Anak: Teka, may gagawin pa pala akong assignment!

O diba, napaka-gandang buhay! At least mababaling natin ang sarili natin sa ibang bagay tulad ng school activities!

Pero malamang, hindi rin. Kung hindi ba naimbento ang salitang 'sex' edi wala ring magse-sex?

Malabo ang mundo, minsan talaga kahit anong tulak ang gawin mo sarili mo ay may pilit pa rin na humihila sayo, pero ang totoo ay nasa satin na yun. Kung wala kang magawa, talo ka.

Ngayong summer ay kinakailangan kong kunin ang mga back subjects ko, ngunit walang open na subject kundi ang Math (ang malas!), kaya minabuti ko nalang kumuha ng advance subjects tulad ng Soc Anthro at Rizal.

Aminado ako, mahina ako sa Math, kumukuha pa nga ako ng tutor noong high school every periodical exams. Naduduwal ako pag nakaka-kita ng numbers, variables at kung anu-ano pang mga numerical symbols. Noong last sem, di ko naipasa ang Math1 ko dahil sa labis na katamaran. Kokopya na nga lang ng sagot sa kaklase ay kinatatamaran pa. Kaya ngayon ay pagbabayaran ko ang di-wastong pag-uugali.

Kaya ngayong papasok na ang third year, iniisip ko, dahil sa labis na katamaran ay mukhang forever nasa free section na ako. Walang sariling kaklase, ka-grupo, karamay at ka-production. Walang permanenteng mundo, mabubuhay mag-isa kasama si Park. lol.

Sa totoo lang, gustong gusto kong maging 'Free-Sec' kasi halos lahat kakilala mo, bawat isang section may ibat-ibang kwento, katalinuhan, kaalaman, hamon at pinag-dadaanan. Masarap mapabilang sa madaming mundo, madami kang pagpipilian at matutunan.

Pero ngayon, third year, kailangan ng kakapit at kabisig sa bawat plano at kakaharapin sa bawat grupo na sasabak sa matinding pressure at stress. Pero gusto ko din ang mapag-isa, pero hindi sa ganitong paraan.

Do I have the balls to survive? - Oo, wag lang akong babayagan.

Nasa Masskom ako, di ko alam kung kakayanin ko ang free section ngayon, walang problema ng second year eh. Pero dahil nandito na ako, wala na akong magagawa pa. Pero hindi pa sure na magiging free sec nga ako 'forever' pero ganoon pa man ay handa na ako. Salamat din sa mga third year at fourth year na free na umaalalay at binibigyan ako ng gabay kung anong pwede kong daanan sa pagiging 'isa'.

Dumating na ang oras ng paghuhukom. Wala nang oras tamarin pa.


Joseph Longboy po, para sa darating na eleksyon. *bow*


- JLongboy.



sepia... oooohhhhh....